Na profilu FB pojawiła się prośba o opublikowanie tytułów wszystkich części Jeżycjady. Ażeby nie zginęła ona w komentarzach, postanowiłam umieścić ją na blogu, tak by każdy mógł ją zawsze z łatwością odnaleźć.

Przypomnijmy, że poszczególne części Jeżycjady można czytać we wskazanej kolejności, zgodnej z datą wydania lub dowolnie – niezależnie od układu całej serii. Każda z nich poświęcona jest innemu bohaterowi, a lektura całości ukazuje powiązania między poszczególnymi postaciami i wydarzeniami, a wszystko na tle zmieniającej się polskiej rzeczywistości. Akcja każdej powieści toczy się w ciągu kilku dni lub tygodni. Autorka osadza ją w rzeczywistych miejscach Poznania i okolic, wskazuje konkretny czas, przywołuje sytuację społeczno-ekonomiczną – jako tło i komentarz do indywidualnych losów bohaterów. Do tytułów dołączam krótkie opisy i lata, które obejmują.

Niech moc Jeżycjady będzie z Wami! 🙂

0. Małomówny i rodzina (1975)- trudno rozstrzygnąć, że jest to Jeżycjady czy też nie. Nieoficjalnie, ale potwierdzone przez autorkę, książka uznawana jest jako tom „zerowy” cyklu Jeżycjada. Małgorzata Musierowicz o tej powieści mówiła: “”Małomówny i rodzina” to był mój debiut. Niestety, nie o każdym pisarzu można powiedzieć, że zadebiutował dziełem genialnym. Co do mnie, czytając go teraz po latach, zdałam sobie sprawę, że zgrzytam zębami. Kiedy więc zaproponowano mi wznowienie „Małomównego”, postanowiłam, że książkę tę poprawię – i w rezultacie napisałam ją na nowo”. Książka opisuje zabawne przygody trójki rodzeństwa i ich przyjaciół w Śmietankowie. Było ich troje: dwaj chudzielce, czternastoletni Munio i młodszy o rok Tunio, oraz ich pulchna sześcioletnia siostrzyczka, z oczywistych powodów zwana w rodzinie Rzodkiewką. Poboczny wątek stanowi uczucie rodzące się pomiędzy p. Ptaszkowską, matką Munia, Tunia i Rzodkiewki a doktorem Bratkiem. Każda szanująca się fanka Jeżycjady pamięta doskonale, że wiele lat później z części Nutria i Nerwus dowiadujemy się, że pani Ptaszkowska wyszła za doktora Bratka, czego owocem jest Filip Bratek, czyli Nerwus, brat Munia i Tunia, zakochany w Natalii.

1.Szósta klepka (1977) – oficjalna pierwsza część Jeżycjady rozgrywająca się już na poznańskich Jeżycach. Główną bohaterką jest Cesia Żak, pieszczotliwie nazywana cielęciną. Cesia jest osobą sumienną, uczynną i dobrze zorganizowaną. Jej bliscy doskonale o tym wiedzą, niestety nadwyrężają jej dobroć. Ważnym wątkiem jest oczywiście miłość. Brodacz czy Jurek? Kto nie pamięta, niech przeczyta ponownie! W tej części obserwujemy stopniową przemianę Cesi, a także poznajemy kilku ważnych bohaterów, występujących w kolejnych częściach.

2. Kłamczucha (1979) – tytułowa Kłamczucha to Aniela Kowalik, mieszkanka Łeby, która w pogoni za swoją wakacyjną miłością Pawełkiem Nowackim przybywa aż do Poznania. Aniela kocha teatr, poniekąd myli rzeczywistość z deskami teatru, odgrywając na co dzień różne role, które ubarwia małymi i większymi kłamstewkami. Pomimo tego z niezmiennym zachwytem towarzyszy jej wierny kolega Robert Rojek. W tej części występuje spore grono z grupy ESD.

3. Kwiat kalafiora (1981) – A więc witamy w świecie Borejków. Główną bohaterką jest Gabrysia Borejko, najstarsza z sióstr, córka Ignacego i Mili. Gaba jest odpowiedzialna, inteligentna, sarkastyczna i nieco zdystansowana. Poznajemy ją w momencie, kiedy jej życie nagle się zmienia. Musi zająć się rodzeństwem i domem, ponieważ jej mam przebywa w szpitalu. A dodatkowo w jej życiu namiesza osobnik, który nie wzbudza jej zaufania, Janusz Pyziak. W międzyczasie swoją działalność rozwija grupa ESD, której Gaba jest wiceprezeską. Kwiat kalafiora został wpisany na Międzynarodową Listę Honorową im. Andersena przez Jury IBBY przy UNESCO w 1982 roku, a w 1981 roku otrzymał „Srebrne Koziołki”.

4. Ida sierpniowa (1981) – w tym samym roku premierę miała kolejna część Jeżycjady, Ida sierpniowa. Poznajemy miesiąc (sierpień) z życia młodszej z sióstr Borejko, piętnastoletniej Idy. Idusia jest poniekąd zaprzeczeniem swojej starszej siostry. Ma skłonności do przesady i impulsywnych reakcji. Ma zadatki na hipochondryczkę i chorobliwie łaknie uczucia ze strony obiektów raczej niedostępnych. A wszystko zaczyna się w momencie, gdy Ida ucieka z rodzinnych wakacji nad jeziorem i, by nie umrzeć z głodu, zatrudnia się jako dama do towarzystwa u starszego pana, który ma wnuka przecudnej urody. Ida ratuje życie nie tylko wnukowi, ale i małym złośliwcom Lisieckim, którzy wyzywali ją od rudych kościotrupów, zostaje także bohaterką tragiczną: na drodze do jej szczęścia staje piękna blondynka. Ida sierpniowa otrzymała Harcerską Nagrodę Literacką w konkursie młodych czytelników w 1982 roku.

5. Opium w rosole (1985) –  Powieść pisana najdłużej ze wszystkich części Jeżycjady, wydana po pięciu latach od ukazania się czwartej części, Idy sierpniowej. Mamy tu sporo nowych bohaterów. Wśród na pierwszy plan wysuwa się Kreska, wnuczka profesora Dmuchawca. Zamieszkuje z dziadkiem, przebywającym już na emeryturze, ponieważ jej rodzice są internowani. Kreska jest uroczą, wrażliwą dziewczyną. Dzielnie walczy z brakiem pieniędzy i szarą rzeczywistością, choć nie jest łatwo. Szczególnie w szkole, gdzie jej wychowawczyni szorstka pani Jedwabińska notorycznie ją krytykuje. Ogromną pociechą w jej życiu jest jej sąsiad, Maciek Ogorzałka, serdeczny przyjaciel, który pomaga jej w matematyce. Kreska skrycie podkochuje się w nim, jednak Maciek jest zainteresowany kimś zupełnie innym. Niespodziewanie w życiu Kreski i kilku sąsiadów z Jeżyc pojawia się mała dziewczynka, która bezceremonialnie wprasza się do każdego na obiadek. Gieniusi trudno nie lubić, ale jest to postać bardzo tajemnicza. W tej części dowiadujemy się, że Gabrysia została porzucona przez Janusza Pyziaka i sama wychowuje córeczkę, a Ignacy Borejko przebywa w więzieniu.

6. Brulion Bebe B. (1990) – Akcja książki toczy się w Poznaniu w sierpniu i wrześniu 1988 roku. Głównymi bohaterami tej części są Bebe i jej brat Konrad Bitner. Są dziećmi słynnej aktorki, która wyjechała do Stanów Zjednoczonych, a podczas jej nieobecności opiekę nad nimi sprawować ma znana nam już Anielka Kowalik, początkująca aktorka. W odwiedziny często zaglądają tu Bernard Żeromski i Damazy Kordiałek. Oczywiście w tych okolicznościach zakwitły uczucia.

7. Noelka (1992)- wydana w 1992. Uznana za książkę roku przez polską sekcję IBBY. Akcja książki toczy się w ciągu jednego dnia, w wigilię Bożego Narodzenia 1991 roku.  Bohaterką jest Elka Stryba, która wskutek niespodziewanego biegu wydarzeń w wigilijny wieczór podejmuje pracę jako Aniołek – towarzyszka Gwiazdora (wielkopolskiego Świętego Mikołaja) i wraz z nim chodzi po domach, wręczając dzieciom prezenty. Pozwala to jej, trochę za bardzo skupionej na sobie dziewczynie, inaczej spojrzeć na świat i swoich najbliższych. Elka mieszka razem z ojcem, dziadkiem Metodym oraz stryjecznym dziadkiem Cyrylem. Z racji męskiego otoczenia ma silny charakter, jest buntowniczo i dość egoistycznie nastawiona do życia, lecz w toku powieści to się zmienia. W postać Gwiazdora wciela się Tomek Kowalik, czyli kuzyn Anielki, znany nam z Kłamczuchy. Oboje, Gwiazdor i Aniołek, przemierzają w wieczór wigilijny dzielnice Poznania w celu rozdania prezentów dzieciom. Podczas wielu odwiedzin spotykają ich różnego rodzaju przygody, które wpływają na ich spojrzenie na świat i na swoją najbliższą rodzinę. Długi wspólny wieczór pozwala im również odkryć, że – choć nigdy wcześniej nie widzieli się, darzą się nawzajem sympatią i wzajemnie się rozumieją. Ojciec Elki Grzegorz Stryba spotyka się z Gabrysią Borejko, a w święta właśnie ich związek staje się jeszcze poważniejszy. Dowiadujemy się też o narzeczonym Idy, Marku Pałysie.

8. Pulpecja (1993)- Bohaterką jest Patrycja Borejko, ze względu na nadwagę wynikłą z obżarstwa zwana w rodzinie Pulpecją. Dziewczyna nie ma jednak z powodu figury najmniejszych kompleksów, cieszy się wręcz nadmiernym zainteresowaniem ze strony płci przeciwnej, co uważa za pochlebne i zabawne, ale nadzwyczaj kłopotliwe. Patrycja chodzi do klasy maturalnej wraz z Romą Kowalik – swoją najlepszą przyjaciółką, z którą dotąd zawsze znajdowała wspólny język. Jednak w przeciwieństwie do zadowolonej z siebie i swojego życia Patrycji, Roma nie czuje się szczęśliwa, zwłaszcza gdy widzi, że chłopak, w którym jest bez wzajemności zakochana, zaczyna zwracać uwagę na Pulpecję. Sama Pulpecja zaś, dotąd zawsze wiedząca, czego chce, niespodziewanie przestaje się odnajdywać w świecie. Zajmuje się wszystkim, tylko nie nauką do matury, ponieważ i jej serce zaczyna bić mocniej. Zgadnijcie dla kogo? Pamiętacie kuzyna Cesi Żak, Bobcia? Bobcio wyrósł na przystojnego i bardzo oryginalnego młodego człowieka o pseudonimie Baltona.

9. Dziecko piątku (1993)- jeszcze w tym samym roku wyszła kolejna część Jeżycjady, w której poznajemy na nowo naszą starą znajomą, Gieniusię. Aurelia Jedwabińska jest już nastolatką, lecz straciła wiele ze swojej beztroski i bezpośredniości. Jej mama, Ewa, zmarła niedawno, zatem Aurelia zmuszona była zamieszkać z ojcem i jego nową żoną. Aurelia jest wycofana, zamknięta w sobie i przeraźliwie samotna. Straciła kontakt nawet z ukochaną Kreską. Postanawia odnowić kontakt ze swoją babcią, która mieszka na wsi. Babcia Jedwabińska jest postacią ujmującą i to ona wpływa na wnuczkę niczym kojący balsam. Dodatkowo za Aurelią na wieś podąża jej nowy kolega, Kondzio Bitner i pan Bronek Jankowiec, woźny szkolny. W powieści ukazane są też wątki rodziny Borejków. Gabriela zamartwia się swoimi córeczkami, a wkrótce wychodzi na jaw, że jest w ciąży. W tej części łzy mieszają się ze szczęściem, a wynika z nich jak zawsze miłość.

10. Nutria i Nerwus (1995) – cicha i melancholijna Natalia Borejko w końcu doczekała się części jej dedykowanej. Nutria, w odróżnieniu do swoich sióstr, jest delikatna i subtelna, nie do końca radzi sobie też ze sprawami sercowymi. Właśnie zakończyła niezbyt udany związek i postanawia odpocząć od rozterek nad morzem. Gabrysia prosi ją, by zabrała ze sobą jej córki, Laurę i Różę. Ku zaskoczeniu całej trójki ich podróżniczymi śladami podąża pewien tajemniczy „prześladowca”, Filip Bratek, brat porzuconego przez Nutrię Tunia. Pościg ten jest zawiły i pełen gwałtownych zwrotów akcji, a za rogiem czai się niespodziewane uczucie.

11. Córka Robrojka (1996) – Akcja książki toczy się w Poznaniu, między 12 lipca a 2 września 1996 roku. Najlepszy przyjaciel Gaby, Robert Rojek znikł nam z oczu na dłuższy czas, ale właśnie w tej części powraca. Niestety życie dało mu się we znaki. Stracił żonę tuż po narodzinach córki Belli, a jego wspólnik oszukał go. Robert został bez pieniędzy i dachu nad głową, z dorastającą córką. Postanowił wrócić z Łodzi do rodzinnego Poznania i tam odbudować swoje życie. Bella jest prawdziwą córką swego ojca, to szesnastoletnia dziewczyna o bardzo romantycznym i egzotycznym imieniu, pozostającym w sprzeczności z jej zdrowym rozsądkiem i zamiłowaniem do konkretu. Potrafi wszystko naprawić, zna się na hydraulice i ślusarce, ma talent do nauk ścisłych i z pasją trenuje karate. Oszukany przez wspólnika Robrojek zatrudnia się u dawnego kolegi Majchrzaka – niesympatycznego, zarozumiałego nuworysza. Bella przenosi się do niego i szybko nawiązuje nowe ciekawe znajomości: z dziwnym synem Majchrzaków, który nie rozstaje się ze swoją kamerą i młodym sąsiadem, który toczy z nim wieczną wojnę podjazdową. Bella, dowiadując się o dawnej miłości ojca, Anieli Kowalik, odczuwa zazdrość i nie zamierza dopuścić do ich spotkania. Przed domem Majchrzaków zaś, nieświadoma, że mieszka tu przyjaciel ze szkolnych lat, codziennie spaceruje z wózkiem Ida Borejko, zawczasu wtłaczając swemu synkowi Józinkowi do głowy wiedzę o świecie i dziwiąc się niezmiernie małomówności swego potomka. W tej powieści śledzimy rozwijającą się miłość Natalii Borejko i Robrojka.

12. Imieniny (1998) – Akcja książki rozpoczyna się 14 lutego, gdy w domu Borejków świętuje się imieniny Grzegorza, a kończy na imieninach Róży, na których solenizantka się nie pojawia. Pomiędzy tymi dwiema datami Borejkowie obchodzą jeszcze inne uroczystości, m.in. imieniny Gabrieli, które z zaplanowanej przez Grzegorza romantycznej wycieczki we dwoje przeradzają się w nieco mniej romantyczną podróż w towarzystwie Bernarda Żeromskiego. Pojawiają się pierwsi adoratorzy Pyzy, o których bardzo zazdrosna jest Laura. Jednak serce Róży wkrótce zaczyna bić do kogoś nieoczekiwanego. Wiktor, Adrian i najmłodszy Lucjusz Lelujka, młodsi bracia Jacka Lelujki (którego spotykamy w części Opium w rosole) rywalizują o względy Pyzy (przezwisko Róży w dzieciństwie wymyślone przez rodzinę), ale jest jeszcze jeden tajemniczy wielbiciel Róży – Fryderyk Schoppe – prymus, który zdobywa w końcu serce dziewczyny. Dowiadujemy się również, że Natalia wyjechała za granicę, a po powrocie znowu jest z Filipem Bratkiem, co boleśnie znosi Robrojek.

13. Tygrys i Róża (1999) – Laura Pyziak, Tygrys, to postać budząca skrajne emocje. Jest kapryśna, złośliwa, odnosi się wrogo do rodziny, a szczególnie do matki. Laura czuje, że nie pasuje do swojej rodziny i podejrzewa, że jest bardzo podobna do ojca, którego nigdy nie poznała. Postanawia wyruszyć samotnie pociągiem w poszukiwaniu rodziny nieznanego ojca i trafia do Torunia, do domu jego siostry, gdzie zostaje chłodno przyjęta przez swoją ciotkę. Znajduje jednak sojuszniczkę w osobie współpracownicy Almy Pyziak – Oleńce. Cała eskapada nie układa się według życzenia Laury, na szczęście spotyka w Toruniu Roberta Rojka, który odwozi ją bezpiecznie do domu. Dzięki temu spotyka ponownie Natalię i tym razem jest to ich decydujący moment.

14. Kalamburka (2001) – w tej części znacząco cofamy się w czasie. Główną bohaterką jest Mila Borejko – seniorka rodu Borejków, żona Ignacego Borejki, matka Gabrieli, Idy, Natalii i Patrycji. Akcja książki rozpoczyna się 31 grudnia 2000, a następnie zaczyna biec wstecz, w czasy młodości Mili. Książka jest obrazem przemian w powojennej Polsce i kroniką dziejów Poznania, opowiadającą m.in. o wydarzeniach 1956 roku (zob. Poznański Czerwiec 56). Poznajemy przybraną matkę Mili, Gizelę Kalembę, a także jej przyjaciółki, no i oczywiście młodego Ignacego Borejko. W tej części dowiadujemy się również o teatralnej twórczości incognito Mili, jako Kala Amburki. W sztukach spod jej pióra występuje znana już aktorka Aniela Żeromska.

15. Język Trolli (2004) – Język Trolli opowiada o przyjaźni Józefa Pałysa i Stanisławy Trolli. 2 września 2003 roku Józef spotyka Trollę w szkole. Dziewczyna od razu mu imponuje, ponieważ sprzeciwia się wicedyrektorce, która każe Trolli zdjąć kapelusz. Staszka nazywa chłopca Pepe, co jest skrótem od włoskiego imienia Giuseppe. Spotykają się później w sylwestra i planują wyjazd do Gniezna. W drodze przypadkiem Trolli spada zielony kapelusz i widać, że nie ma ona włosów. W czasie podróży Laura Pyziak – kuzynka Józinka – po raz pierwszy w życiu spotyka swojego ojca, kiedy to on powoduje wypadek drogowy. Józef Pałys ma również kuzyna od strony cioci Gabrysi, a mianowicie Ignacego Grzegorza Strybę, z którym żyje w odwiecznym konflikcie. Jednak pod wpływem perswazji Staszki, a konkretnie po bójce, która odbyła się przy studiu nagrań Pana Oracabessy – szwagra Trolli, a także po wspólnej ucieczce przed złodziejaszkami, ich stosunki zaczynają się poprawiać. Niestety Trolla z powodu choroby (białaczki) musi wyjechać do rodziców, do Niemiec.

16. Żaba (2005) – Akcja powieści rozgrywa się w Poznaniu i okolicach od 1 maja do 1 czerwca 2004 roku. Główną bohaterką jest Hildegarda Schoppe, zwana przez wszystkich Żabą. Jest ona niezbyt wysoką blondynką z krótko obciętymi włosami i zielonymi oczami, ukrytymi za szkłami okularów. Ma dwóch braci: Fryderyka i Wolfganga Amedeusza, zwanego Wolfim. Pierwszy z nich wyjechał do Houston i zostawił Różę Pyziak samą w ciąży, a drugi, zapominając wyłączyć żelazka, spalił Hildegardzie cały pokój. Tego samego dnia syn Anieli Kowalik i Bernarda, Piotr Żeromski, szkolny kolega Żaby, po spowodowanym przez siebie wypadku zabiera poturbowaną Hildegardę do gabinetu doktor Idy Pałys, ciotki porzuconej Pyzy. Żaba w ten sposób dowiaduje się o dziecku Róży, którego ojcem jest jej rodzony brat – Fryderyk. Chce nakłonić go do powrotu do ojczyzny, a ściślej do jego dziecka i dziewczyny. W swoją intrygę wciąga Piotra.

17. Czarna polewka (2006)- Ignacy Grzegorz Stryba, jedenastoletni syn Gabrysi i Grzegorza, jest nader inteligentny i nieco przemądrzały. Jest tez w odwiecznym konflikcie ze swoim kuzynem Józefem Pałysem. Namiętnie szpieguje swoją siostrę, która spotyka się z Wolfim Shoppe. Niespodziewanie poznaje tajemniczą dziewczynkę – Dianę (Czekoladkę). Zakochuje się w niej, lecz nie wszystkim to się podoba. Tytułową „czarną polewkę” Ignacy Borejko serwuje wpierw Róży i Fryderykowi, a po kilkunastu minutach także Laurze i Wolfiemu. Ci ostatni w porywie chwili postanawiają uciec do Zakopanego, gdzie mają zamiar się pobrać. Po drodze zgarniają nieokrzesanego, rozgadanego autostopowicza Bodzia. W wyniku spowodowanej przez Bodzia awarii samochodu, ale i dzięki jego zaradności, cała trójka dociera do pałacu w Śmiełowie, który Laura odwiedziła kiedyś ze swoją matką oraz siostrą. Wolfi nalega na ślub w tutejszym kościele, ale Laura po uzyskaniu informacji o tym, że nie dostała się na studia, odmawia. Niespodziewanie w Śmiełowie zjawia się jednak cała rodzina Laury łącznie z Januszem Pyziakiem oraz rodzice Wolfiego. Pyza stara się przekonać dziadka do lepszego traktowania Fryderyka, ojca jej córki Mili, lecz Ignacy Borejko nie daje się przekonać. Młodzi są niezrażeni i, podtrzymywani na duchu przez ciotki, które zafundowały im mieszkanie, proszą o zgodę na ślub Gabrysię. Ta zgadza się. W międzyczasie powraca marnotrawny mąż Gabrysi Borejko i prosi ją o przebaczenie. Powraca również Trolla, lecz nie sama. Jest z nią niepełnosprawny Mirek, którego nie akceptuje Józinek. Do ślubu Laury i Wolfiego finalnie nie dochodzi, ale niespodziewanie kto inny pójdzie w ich ślady.

18. Sprężyna (2008)- Akcja książki rozgrywa się w Poznaniu i podpoznańskich miejscowościach, rozciąga się od 13 do 20 czerwca 2008. Idzie i Markowi Pałysom rodzi się drugi synek Kazimierz, pieszczotliwie nazywany Ziutkiem, który staje się ulubieńcem Laury. Laura Pyziak zrywa zaręczyny z Wolfgangiem Schoppem, który od 2 lat mieszka w Glasgow. 9-letnia Łucja Pałys postanawia, iż chce zostać spiritus movens – sprężyną wydarzeń, zmienić życie bliskich jej ludzi na lepsze. Swoją pierwszą „interwencję” celuje w ciotkę Gabrielę. Prosi ją, aby zwykle zabiegana i zajęta innymi Gabriela wyjechała gdzieś sama i odpoczęła. Gabriela zamierza spełnić jej prośbę, ale przez niespodziewany splot okoliczności udaje się z synem Ignacym Grzegorzem w odwiedziny na wieś do swojej siostry Patrycji. W drodze powrotnej dochodzi do wypadku samochodowego, w którym poważnie ucierpiała. Tymczasem Laura zakochuje się w przypadkowo spotkanym nieznajomym. Nieoczekiwanie pomocna okaże się w tej sytuacji właśnie mała Łusia.

19. McDusia (2012)- akcja powieści rozgrywa się w Poznaniu na przełomie 2009 i 2010 roku. Główną bohaterką książki jest tytułowa Magda Ogorzałka, córka Janiny (Kreski) i Maćka Ogorzałków. Magdusia przybywa do Poznania w celu posprzątania mieszkania po zmarłym pradziadku, profesorze Czesławie Dmuchawcu. Tymczasowo zatrzymuje się u Borejków, gdzie trwają przygotowania do ślubu Laury Pyziak (młodszej córki Gabrieli Stryby i Janusza Pyziaka) i Adama Fidelisa. Sama Magdusia zaczyna się interesować Ignacym Grzegorzem, przyrodnim bratem Laury i jego kuzynem Józinkiem. Choć ten drugi nie podziela tego.

20. Wnuczka do orzechów (2014) – Akcja rozgrywa się w okolicach Kostrzyna na przełomie lipca i sierpnia 2013 roku. Główną bohaterką powieści jest Dorota Rumianek, tytułowa „wnuczka do orzechów”, jak nazwała ją Ida Pałys. Dorota mieszka z babcią Andzią i jej siostrą babcią Wiktą w domu pod Kostrzynem. Jest praktyczna, pracowita, zajmuje się swoim gospodarstwem. Regularnie wozi do pobliskiego sklepiku jajka i zamówiony drób. Po okolicy porusza się powózką zaprzężoną w Kobyłkę. Pewnego dnia odnajduje w lesie ranną Idę Pałys, która zostaje u Doroty jako letniczka. Do cioci dojeżdża niebawem Ignacy G. Stryba. Praktyczna i śliczna Dorota wpada w oko bliższemu jej Józefowi, choć początkowo Ida chce ją wyswatać ze swoim romantycznym siostrzeńcem.

21. Feblik (2015) – Feblik splata się z poprzednią częścią pod względem czasu akcji, jej bohaterów i częściowo także miejsca, gdzie rozgrywa się historia. Akcja rozpoczyna się 10 sierpnia 2013 r. i obejmuje kolejne 3 dni, a więc kończy się, tak jak Wnuczka do orzechów, 13 sierpnia. Wydarzenia dzieją się najpierw w Nekli koło Kostrzyna, następnie bohaterowie krążą między Poznaniem i okolicami Kostrzyna, by ostatecznie zebrać się u Patrycji, na wsi. Tytułowy feblik to dawne określenie na sympatię lub skłonność do kogoś, słowo pochodzące z łaciny bądź francuskiego. Posługuje się nim chętnie Ignacy G. Stryba w odniesieniu do Agnieszki Żyry, swojej dawnej koleżanki z gimnazjum. Ci dwoje spędzają ze sobą większość czasu od 10 do 13 sierpnia, co owocuje wzajemną fascynacją. Agnieszka z początku jest nieufna i zdystansowana, lecz życzliwość Ignasia i jego rodzina rozwiewa jej wątpliwości. Ostatecznie wyjaśnia się także sytuacja Józefa i Doroty.

22. Ciotka Zgryzotka (2018) – Kolejna część Jeżycjady – perypetii rodziny Borejków i ich przyjaciół znów rozgrywa się głównie pod Kostrzynem. Niektórzy bohaterowie (pokolenie wnuków Mili i Ignacego) pozostają w Poznaniu. Kolejne osoby zmieniają miejsce zamieszkania, lecz główna bohaterka tego tomu, Nora Górska, zostaje z rodzicami w wiejskim gospodarstwie. Książka odkrywa zmiany, jakie w życiu Nory zachodzą wraz z dojrzewaniem, pokazuje dalsze losy licznej rodziny, którą czekają dwa ważne wydarzenia: narodziny pierwszego dziecka Ignacego Grzegorza i Agnieszki oraz ślub Józefa i Doroty. Przybliża czytającym dzieci Patrycji-Pulpecji i relacje rodzinne w młodszym.

23. Chucherko (2019) – wiemy, że tytułowe Chucherko będzie prawdopodobnie znajomą Jędrka Rojka. Premiera już w tym roku!

Wszystkie części Jeżycjady można zakupić na stronie wydawnictwa Akapit Press: https://www.akapit-press.pl/1__jezycjada